تحلیل اثرات خشکسالی های اخیر و کمبود آب دریاچه هامون بر کارکردهای اقتصادی سیستان

اصولاً در مناطق خشک به خصوص در نواحی ای که میزان ریزش های جوی آن ناچیز و معمولاً زیر 100 میلی متر  می باشد، وجود منابع آب زیر زمینی و یا آبهای سطحی که خارج از این نواحی به آن وارد می شود، نقشی اساسی بر کارکردهای اقتصادی- اجتماعی این سرزمین ها داشته و دارد. دریاچه هامون در سیستان و کارکردهای حاصل از وجود آن در این ناحیه با توجه به عدم وجود منابع آب زیر زمینی ، تقریباً به نوعی کل منطقه را متأثر نموده و در مواقع پرآبی و کم آبی اثرات زیادی بر بافت و ساخت اقتصادی- اجتماعی و اکولوژیک سیستان بر جای گذاشته و می گذارد. به طوریکه طی 10 سال اخیر بر اثر خشکسالی در منطقه و خشکیدن دریاچه هامون و از بین رفتن نیزارهای آن، این دریاچه که روزگاری بیش از 42 تختک (جزیره های کوچک در دریاچه) را مستقیماً در دل خود جای داده و بیش از 90 هزار رأس گاو را بطور کامل تعلیف می نموده و 80 روستای حاشیۀ دریاچه نیز با بیش از 24 هزار رأس گاو، حدود 50 درصد از علوفۀ دامی شان را به این دریاچه وابسته بوده اند، همچنین بیش از 1350 خانوار صیاد ، شکارچی و حصیر باف با شکار بیش از 470 هزار قطعه پرنده، 15 هزار تن ماهی و بافت بیش از 30 میلیون متر مربع حصیر حاصل از نی این دریاچه مستقیماً به آن وابسته بوده اند؛ اینک پس از خشکیدن دریاچۀ هامون عملاً کلیه کارکردهای فوق الذکر از چرخۀ اقتصادی منطقه خارج گردیده، در عین حال ما به ازاء ریالی کارکردهای فوق نیز می بایست جهت جایگزینی آن به خارج از منطقه پرداخت گردد . حال با توجه به ته نشین شدن میلیاردها متر مکعب رسوب در بستر آن، لازم است که نسبت به لایروبی حداقل بخشهایی از بستر دریاچه اقدام گردد تا بدینوسیله هم امکان احیاء مجدد کارکردهای اقتصادی دریاچه فراهم شده و هم امکان آبگیری مناسب دریاچه بخصوص در سالهای پر آبی از یک سو و تعدیل خطر سیل و سیل خیزی در سیستان، از سوی دیگر مهیا گردد.